Rozdział drugi

Toranna tej nocy nie mogła zasnąć. Wierciła się w łóżku już kilka godzin, szukając dobrej pozycji do zaśnięcia, bez skutku. Nie mogła się pogodzić z myślą, że walizki już spakowane, a jutro o tej godzinie będzie w nowym domu. Spojrzała na siostrę.

- Śpisz?- Zapytała szeptem Toranna. Audelinne nie odpowiedziała, co było potwierdzeniem, że jednak zasnęła. Wstała i zapaliła świecę, nie chcąc budzić siostry lampą. Pociągając za sobą za dużą dla niej białą koszulę nocną. Wyszła w pokoju w celu napicia się wody.

Rose również nie mogła spać. Siedziała na swoim łóżku w malutkim, ciemnym pokoiku. Właśnie jutro pożegna się z córkami. Albo raczej sierotami, które potraktowała jak córki. Gdy chciała je zaadoptować, odmówili jej z powodu braku męża. Usłyszała czyjeś kroki, dlatego wyszła na korytarz i zobaczyła piękną, młodą dziewczynę, która spojrzała w jej kierunku.

Tak strasznie się ucieszyła, gdy zobaczyła ciocią Rose. Od razu do niej podeszła. Uśmiechnęła się, oświetlając jej i swoją twarz. Rose była śpiąca, natomiast ona- obudzona jak nigdy dotąd. Za żadne litry wody nie zdołałaby teraz pójść spać.

- Przepraszam, ja nie mogłam zasnąć…- Tłumaczyła się młodsza bliźniaczka. Właścicielka domu dziecka jedynie się uśmiechnęła.

- Tak samo jak ja- wyszeptała z uśmiechem Rose- Chodź kochanie- powiedziawszy to pociągnęła ją za rękaw i obie weszły do pokoju przyszywanej cioci.

Toranna usiadła na łóżku a Rose stała przed nią. Przez chwilę rozmawiały o bzdurach; o pogodzie, jak smakował obiad i takie tematy o jakich rozmawiają normalni ludzie. Aż nagle zapadła cisza, a Toranna odważyła się zacząć niemiły temat.

- To już jutro- Spojrzała na swoje ręce, nie mając odwagi patrzeć na osobę stojącą przed nią- Osiemnastka była dziś, a jutro już będzie po wszystkim- Nagle dziewczyna ucichła. Pobyła nieruchomo kilka sekund, a po chwili wybuchła mieszanką emocji- Już będzie po wszystkim! I nigdy się nie zobaczymy! A później znowu znajdziesz tymczasowe dzieci! Nieprawdaż?! Jesteśmy dla ciebie jak samochody! Naprawiasz nas i oddajesz! A wiesz co?! Ja nie czuje się naprawiona!

Rose specjalnie nie zareagowała na ten wybuch. Jedynie lekko rozchyliła wargi. Gdy skończyła bliźniaczka przestała mówić, przytuliła ją, a ona wtuliła się w nią mocząc jej piżamę od łez. Pocałowała ją w czoło i pogłaskała po głowie. Gdy w końcu poczuła, że może mówić bez dławienia łzy, spojrzała na nią.

- Będę Cię zawsze kochać, niezależnie od tego gdzie jesteś, rozumiesz? Jesteś moim największym skarbem, a trzymałabym Cię tu do śmierci. Rozumiem, że nadal jest w tobie…- kobieta próbowała dobrać dobre słowa- zguba i smutek, ale ja zawsze przy tobie będę.

Toranna kiwnęła głową, wycierając sobie łzy.  Już nie płakała, nie po tak pięknej wypowiedzi słów swojej kochanej, cioci, a raczej kochanej mamie Rose. Wiedziała, że ani Mamą ani Ciocią nie jest, ale chciałaby. Wtedy by była szczęśliwa.

- Chcę Ci coś dać- Rose miała już uśmiech na twarzy. Wstała i podeszła do drewnianej komody, która otworzyła się skrzypiąc. Wyjęła z niej małą czerwoną szkatułkę. Podeszła do przeszywanej córki, a raczej kucnęła przy niej. Położyła jąprzed nią tak, by obie widziały co jest w środku. Otworzyła tajemnicze pudełko i z niej wyciągnęła piękny, srebrny naszyjnik. Toranna nigdy nie widziała piękniejszego.

- To twojej mamy- Powiedziała nieśmiało Rose- Dał mi go twój tata, gdy was oddawał- po chwili wyglądała jakby wahała się przed czymś, a później już usiadła obok Toranny – Nosiłam go przez jakiś czas, ale później przestałam- uśmiechnęła się pod nosem i założyła go bliźniaczce.  Wyglądała w nim ślicznie, tak jak jej matka by wyglądała.

- Ma on bardzo potężną moc, taką która nic nie przezwycięży. Nie ma znaczenia, gdzie będziesz, czy jaka będziesz. To uczucie będzie z tobą na zawsze. Najsilniejsza rzecz na świecie, kochanie- po tych słowach przytuliły się, a gdy chciała dokończyć zdanie Toranna zrobiła to za nią.
- Miłość.
_________________________________________________________
Dziekuje za wszystkie piekne komentarze, ktore biore do serca.
Ogólnie mi się podoba ten rozdział, a wam?
Spodobał Ci się mój blog? Śmiało reklamuj, polecaj! (byłabym wdzięczna)
2komentarze= następny post

Komentarze karmią wenę.

                         PIOSENKA DO ROZDZIAŁU, KLIKNIJ.
                                                                                         Tatia Cheney,
                                                                                               xo, xo, xo.